Verslag 19-9-2025

The Phileas’ Foggy Papers

Hoge Veluwe ontvangt nog hogere School voor Toerisme!

Van onze geaccrediteerde correspondent Dhr. K. Flink

Terugblikkend op het turbulente jaar 2025 sprong één evenement eruit! Terwijl tijdens onze nationale Airborn Memorial parachutisten neder sprongen ontvouwde zich in Otterlo een even luchtig als wolkeloos spektakel. In plaats van militaire oudgedienden kwamen op Hoeve Boer & Bleek kwieke knarren bijeen ten behoeve van hun 13e reünie. Allen ruim een halve eeuw gepakt en gemazzeld in het oudste mondiale beroep ter wereld: toerisme.   

Uw omnipresent correspondent Kees F. was ter plaatse en … doet minutieus verslag.

Vrijdag 19 september

Na drie werkbezoeken, diverse vergaderingen, een wijnproeverij, meer dan 200 onderlinge mailtjes, minstens de dubbele hoeveelheid Appjes en Signals en vijf nieuwsbrieven aan alle jaargenoten, was het dan eindelijk 19 september en kon onze 13e (!) reünie beginnen.

Helaas zonder ons lieve comitélid Floor, van wie we enkele weken daarvoor, tot ons grote verdriet, afscheid moesten nemen.

Kloos & Klasse
Ons aller Gertruus lag helaas met griep in bed, maar zorgde er wel voor dat we niet zonder haar onvolprezen soep kwamen te zitten. Die werd netjes vrijdagochtend afgeleverd bij Rietje en Kees in Bussum. Ook had zij gezorgd voor een vervangende soepdame, in de persoon van Gerda. Klasse, Gertruus!Ook Kieke redde het dit keer, bij nader inzien, niet om te komen. Beide Jacques en Dirk hebben zich zaterdag bij ons gevoegd.

Herdenken

Zo was het geregeld weer even tellen, met hoeveel zijn we nu eigenlijk en hoe zit dat morgen ook alweer? Desondanks kwam het met de slaapkamerindeling helemaal goed in ons ‘schuurhotel’ bij de mooie Hoeve Boer en Bleek in Otterlo. Voorzien van zwemvijver en voor iedereen een 1-, 2- of 3-persoons appartementje met sauna, op de begane grond.

Bij het welkom stonden we niet alleen stil bij hoe bijzonder het is dat we elkaar al zo lang kennen en trouw blijven. We herdachten ook het verlies van drie jaargenoten: Floor, Evelien en Eth. Wil had een mooi herdenkingsplekje voor ze ingericht.

Borsj’-soep verjaart?
Na de traditionele toost stortten we ons op de overheerlijke soepen van Gertruus en Hanneke. Dankzij het mooie weer door de twee, duidelijk herkenbare soepdames, Hanneke en Gerda, buiten op het terras uitgeserveerd. Dank, dames!

Na wat praktische afspraken, over ontbijtploegen en dergelijke, werd dan eindelijk het programma van zaterdag “onthuld”. Onbekend is wie het daarvoor al door had. De schatting is….. iedereen. Terug in de huiskamer deden we een rondje met de vraag: hoe gaat het met ons? Dat bracht mooie en ontroerende momenten met zich mee. Kees was jarig en werd versierd met slingers en ballon. Hij werd van harte toegezongen en kreeg wat lekkers toegestopt.

Willem wordt wakker

Daarop volgde een als vanouds gezellige avond, ondersteund door de muziek van Stan, waarop door een enkeling ook nog een dansje werd gemaakt. Klokslag 12 uur hadden we een nieuwe jarige, namelijk Willem. Ook hij werd, door wie nog wakker was, verrast met een lied en een kleine attentie.

Zaterdag 20 september

Het is altijd weer een prachtig gezicht, zo’n mooie gedekte tafel voor ons ontbijt. Nogmaals dank aan de ontbijtploeg die daarvoor extra vroeg was opgestaan. Maar dit jaar was er ook voor hen een verrassing: de tafel was al gedekt met damast en servies én voorzien van een mooie, toepasselijke versiering. Eén blik op dit plaatje en iedereen weet meteen wie dit gemaakt heeft….

Zwemfenomeen met handdoek

Tot ieders verrassing zagen we Agnes, fris en fruitig, in een handdoek gewikkeld, terugkomen van een frisse duik in de vijver. Chapeau, Agnes! Jammer dat je de rest van het weekend verkouden was. Niemand was verder zo stoer. En dat komt omdat Kieke er niet was…

Witte Fietsen Plan

Na het ontbijt konden we Dirk en Jacques Boonman verwelkomen en vertrokken we met vijf auto’s naar Nationaal Park De Hoge Veluwe. We lieten vier auto’s buiten het park achter op de parkeerplaats, waarna de meesten van ons met de witte fiets naar museum Kröller Müller reden. Dankzij vele VIP- en museumjaarkaarten bespaarden we heel wat op de entreekosten.  Een mooi extraatje voor de volgende reünie!

Mark Müller meets Constant Kröller

Kröller Müller kreeg een bijzonder tintje. Mark gaf ons een kleine rondleiding door het eerste en oudste deel van de beeldentuin. Daar stonden we onder andere stil bij het beroemde beeld “Niobe” van zijn grootvader, Constant Permeke.

Na de lunch in het restaurant van het museum kon iedereen nog even vrij rondlopen. De rest van de beeldentuin was voor de meesten geen optie meer, omdat het flink begon te regenen, maar gelukkig is er in het museum ook nog veel te zien. En het mooie van die witte fietsen is: die kun je gewoon laten staan. Dus gingen we om beurten via de spontane pendeldienst van Agnes terug naar de parkeerplaats en hielden we onze kleren droog. Achteraf bleek dat er ook een reguliere pendeldienst vanuit het museum op en neer reed.

Zzz? … Zandzakzwiepen!

Terug in ons schuurhotel trok de lucht geleidelijk aan weer open en gingen we aan de borrel. Al snel konden we ook Jacques P. verwelkomen, wat gepaard ging met vele knuffels en schouderkloppen. We waren compleet.

Behalve geborreld werd er ook een curieus nieuw spel gespeeld. Door Stan ‘zandzakzwiepen’ gedoopt, maar officieel ‘Cornhole’ geheten. Er zit namelijk graan in die zakjes… Het ging er al snel even fanatiek aan toe als bij het welbekende jeu de boules. De winnaar (wie ook alweer?) kreeg helaas geen prijs… (Voor de liefhebbers is het spel voor familiefeestjes e.d. te leen bij Rietje en Kees.)

Calvados & Kees’ kiekjes

Intussen bezorgde het naastgelegen restaurant “Koe” alles wat we nodig hadden voor de barbecue, die al snel gebruiksklaar was en bleef, dankzij de uitstekende stooktechniek van mr. Barbecue Kees. Na afloop van de barbecue, afgesloten met een heerlijke Calvados Syllabub van Rietje, kon het avondprogramma beginnen.

We begonnen met een fotopresentatie van de afgelopen reünies op groot scherm door webmaster Kees. Die riep niet alleen gelach, maar soms ook wat vragen op (wanneer, waar, wie was dat? Hè, klopt dit wel? enz) en confronteerde ons met het feit dat we inmiddels toch wel een stukje ouder geworden zijn.

Kletspot met kletskoek

En toen ‘moesten’ we nog aan de kletspot van Wil. Kletspot?
Het leek er even op dat men vond dat het intussen wel mooi was geweest. Maar niets bleek minder waar. De min of meer persoonlijke vragen in de kletspotten, waar we ons in groepjes van 4 of 5 omheen gezet hadden, leverden mooie, ontroerende en hilarische verhalen en ontboezemingen op. Er werden herinneringen opgehaald waarbij we weer hard moesten lachen, maar er kwamen ook dingen boven die we nog niet wisten van elkaar.

We sloten uiteraard ook weer af met muziek, maar of er ook nog gedanst is na afloop…?

Zondag 21 september

Iedereen was op tijd bij het ontbijt, verzorgd door een nieuwe ploeg vroeg-opstaanders.

Ook naar hen gaat onze dank uit.

14e reünie??

Na afloop van het rijke ontbijt kwam de gebruikelijke vraag: hoe gaan we verder? Wie gaan het organiseren? We besloten dat een jaarlijkse bijeenkomst van één dag, met (facultatief) een overnachting de beste optie is.

We hebben met spanning gewacht op de eerste berichten van het nieuwe organisatiecomité, bestaande uit: Annette, Dirk, Guillaume en Hanneke.

Inmiddels weten we dat er in 2026 weer een bijeenkomst is op zondag 20 september.

Comité 2025,

Kees, Rietje, Stan en Wil

Bewerken

The Phileas’ Foggy Papers